Παν. Δρακόπουλος Από την ίδρυσή της τη δεκαετία του 1950, η ΕΕ (αρχικά ΕΟΚ) σπάνια ήταν απαλλαγμένη από έντονα προβλήματα και δοκιμασίες. Το ζήτημα είναι πως τα προβλήματά της συνεχώς αυξάνονται ενώ η δύναμή της
Παν. Δρακόπουλος Ποιος ο ευρωπαϊκός πολιτισμός Αποφασίζοντας να στοχασθούμε πάνω στο ποιος είναι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, βρισκόμαστε αμέσως μπροστά σε νέφος ερωτημάτων: Τι σημαίνει πολιτισμός; Τι τον προσδιορίζει; Τι είναι ο Ευρωπαίος πέρα από μια
Σημείωμα του Παν. Δρακόπουλου στο fb στα μέσα του 2019 Είδα τη Μάγια Πλισέτσκαγια στο Μπολερό του Ραβέλ, σε χορογραφία Μωρίς Μπεζάρ. Ξέρω, είμαι χαζούλης, η τέχνη με κάνει και κλαίω, δεν μπορώ να κρατήσω
του Μάριου Μπέγζου (*) Αυτό που κυριαρχεί σήμερα είναι η ιδιώτευση. Ό,τι απουσιάζει είναι το κοινό όραμα. Πλεόνασμα ατομικότητας και έλλειμμα συλλογικότητας συνιστούν την κρίση των μεταμοντέρνων καιρών μας. Ενα γνώρισμα της πραγματικότητας των ημερών
Από όλα τα μυστήρια του κόσμου η δημιουργία ήταν πάντα το πλέον μυστηριώδες γι’ αυτό και όλοι οι λαοί και όλες οι θρησκείες ανεξαιρέτως συνέδεσαν την διαδικασία της δημιουργίας με την έννοια του θείου. Γιατί
του Αντώνη Ζαΐρη Η έννοια της κουλτούρας συνδέεται με μία νοητική κατάσταση στην οποία εμπεριέχεται και ενσωματώνεται ένα πλέγμα από αξίες, βαθύτερα πιστεύω και απόψεις, υποθετικές αλλά βάσιμες ερμηνείες και αντιλήψεις. Ολο δε αυτό το
και το χειρόγραφο του ποιητή, απεσταλμένο στην Εποπτεία! Μια μέρα τη ζωή που ‘χασα την ξαναβρήκα στα μάτια ενός νέου μοσχαριού που με κοίταζε μ’ αφοσίωση. Κατάλαβα πως δεν είχα γεννηθεί στην τύχη. Βάλθηκα να
του Χριστόφορου Πισσαρίδη Στα "Ηθικά Νικοµάχεια", ο Αριστοτέλης όρισε την "ευδαιµονία" ως το υψηλότερο ανθρώπινο αγαθό. Πρόσφατα, πολλοί οικονοµολόγοι στρέφονται στις συγγενείς έννοιες της "υποκειµενικής ευηµερίας" (subjective well-being) και της "άνθησης" (flourishing), ως τα ανθρώπινα
Με αφορμή τη νέα γερμανική «τορπίλη» στις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εφαρμόσει κοινές πολιτικές αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης, την οποία δημιούργησε η αναθεωρητική Ρωσία του Πούτιν, θυμόμαστε μια πολύ ενδιαφέρουσα σημείωση του μεγάλου Γερμανού
Η κατάρρευση του κομμουνισμού έγινε πριν από περίπου 30 χρόνια, ωστόσο η Αριστερά διεθνώς δεν έχει κατορθώσει να βρει έναν προσανατολισμό, απέναντι στους ιδεολογικούς της αντιπάλους, οι οποίοι διαχειρίζονται-όχι πάντα με τον καλύτερο τρόπο, πάντως
Η αποκατάσταση της σοβιετικής Ρωσίας από το καθεστώς Πούτιν προχωρά με οργανωμένα βήματα. Εκτός από την πρόσφατη αγιογραφική παρουσίαση του Στάλιν ως ενός ηγέτη που πολέμησε τον ναζισμό και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης Ρωσίας,
Ένα αδημοσίευτο, ως σήμερα, κείμενο του Παναγιώτη Δρακόπουλου Έχω υποστηρίξει ότι από γεωπολιτική άποψη με πνευματικά κριτήρια, μεγαλύτερη συμφορά για τον Ελληνισμό δεν υπήρξε η άλωση της Κωνσταντινούπολης, αλλά η απώλεια των δύο φτερών του
του Παν. Δρακόπουλου Πάσχει- θα απαντήσουν αμέσως οι περισσότεροι, εάν ερωτηθούν. Το ερώτημά μου όμως δεν είναι αυτό. Για μένα το ζητούμενο δεν είναι να αποφανθώ τι συμβαίνει, αλλά να κατανοήσω γιατί αυτό συμβαίνει. Εδώ
Το παρακάτω άρθρο του ιδρυτή της "Εποπτείας" για τον αποβιώσαντα τελευταίο ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης δημοσιεύθηκε το 2020 στο liberal.gr: Πριν 30 χρόνια περίπου, ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ επισκέφθηκε την Αθήνα. Δεν ήθελε να δει δημοσιογράφους,
του Γιώργου Μυλωνά Το 1954 ο Τίμοθι Γουέαρ, ήταν είκοσι χρόνων. Απόφοιτος της περίφημης σχολής του Ουεστμίνστερ στο Λονδίνο, ακολούθησε σπουδές φιλολογίας στην Οξφόρδη. Μυαλό ξυράφι και με ένα περιβάλλον υποστηρικτικό, είχε μπροστά του λαμπρό
