Νατάσα Κεσμέτη
Τον διώχνανε
Γιὰ κάμποσα χρόνια, καὶ μάλιστα τὰ πιὸ κρίσιμα, τὸν Φύλακα τὸν διώχνανε ἀπὸ παντοῦ. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια διώχνανε τοὺς δικούς του, χωρὶς νὰ κάνουν ἐξαίρεση γι’ αὐτόν. Ὅλοι στὴν οἰκογένειά του ἦσαν κουραστικοὶ καὶ ἀνεπιθύμητοι ἄνθρωποι. Ὁ Φύλακας ἔκανε ὅ,τι περνοῦσε ἀπὸ τὸ χέρι του νὰ ἱκανοποιεῖ συγγενεῖς καὶ ξένους ἔτσι ποὺ νὰ καταφέρει τελικὰ νὰ ἀνατρέψει τὴν κατάσταση, ἀλλὰ μάταια. Δὲν μποροῦσε νὰ ρίξει κανένα βέλο μπροστὰ στὰ μάτια του. Αὐτὸ ποὺ σκεφτόταν ἤ ἔνιωθε γραφόταν ἀμέσως στὸ πρόσωπό του, κι ὅσο ἀνακατεμένο μὲ μιὰν ἀνεξήγητη ἔκφραση συμπάθειας νὰ φανερωνόταν, ὁ καθένας εὔκολα μάθαινε τί πραγματικὰ πίστευε. Ὅποιες προσπάθειες καὶ νὰ ἔκανε, δὲν κατάφερνε παρὰ νὰ γίνει ἀκόμα περισσότερο ἀνεπιθύμητος. Ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ τὸν διώχνανε.
Σὰν ἀπὸ ἔνστικτο σπρώχτηκε νὰ ρίχνει γρήγορες, κοφτὲς ματιές, νὰ μὴν ἑστιάζει πουθενὰ γιὰ πολὺ τὸ βλέμμα του, νὰ λειτουργεῖ μὲ δυὸ λόγια τὴν ὅραση σὰν ὄσφρηση κι ἔτσι νὰ μυρίζει ἀκατάπαυτα ἀνοιγοκλείνοντας τὰ βλέφαρα ἤ μετακινώντας τοὺς βολβοὺς τῶν ματιῶν ὅπως ρουθούνια κάποιου νυχτόβιου θηρευτῆ. Ὁ ἴδιος νιώθει ἐλάχιστα προστατευμένος πίσω ἀπὸ τὸ αὐτοσχέδιο σκάφανδρο τῶν βιαστικῶν βλεμμάτων.
(“Σκάφανδρο στο παγωνί ή ένας βαθύς άνθρωπος”, Πλανόδιον, Ιστορίες Μπονζάϊ)
Norman MacCaigΛαθρέμποροςἈπόδοση: Νατάσα Κεσμέτη Παρατηρεῖστε τον ὅταν ἀνοίγειτίς παραφουσκωμένες του λέξεις – δικαιοσύνη,ἀδελφότητα, ἐλευθερία, διεθνισμός , εἰρήνη,εἰρήνη, εἰρήνη. Κάντε συνήθειό σας*νά μή δίνετε καμιά βάσηστήν...
Γιώργος Παυλόπουλος Αντικλείδια Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή. Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί κάτι βλέπουν, το μάτι τους...
Δημήτρης Λαμπρέλλης Η δέηση Αύριο πρέπει οπωσδήποτε να δεηθούμε Να μη πνίξει η λάσπη τα λουλούδια Και στην πλάτη που χαμογελάει Να μη χωθεί εκείνο...
Πάτροκλος Θεοφάνους Δύο ποιήματα I Ήταν σίγουρα της Αιγύπτου. Μα δεν θυμόταν: ήταν ιέρεια; Πάντως, τότε τη λάτρευε. Τί ήταν αυτός, όμως; Αν ήταν ιέρεια,...
Νατάσας Κεσμέτη Στά βράχια* Φύσαγε ἄγρια. Στά βράχια τά κύματα εἴχανε γεμίσει ὅλες τίς μικρές καί μεγάλες λακκοῦβες νερό. Ἦταν θολό σάν τή μέρα καί...
Τασούλα Καραϊσκάκη Χωρίς κοινή αντίληψη για το κοινό συμφέρον Eχουμε ευθύνη απέναντι στα κοινά πράγματα. Όμως δεν υπάρχει μια κοινή αντίληψη για το κοινό συμφέρον....
Άγγελος Τερζάκης Ναύπλιο Η πατρίδα μου είναι ένα γέρικο πέτρινο λιοντάρι, που βουτάει τα νύχια του στην αφρισμένη θάλασσα του Αργολικού. Κρατάει τα μάτια σφαλιστά,...