ΕΠΟΠΤΕΙΑ
Πολιτισμός
μόρφωση
κοινωνία
Εξ όνυχος - 5 Δεκεμβρίου 2018 09:51 πμ
Γιώργος Παυλόπουλος:
Γιώργος Παυλόπουλος, Αντικλείδια
Αντικλείδια
Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.
Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν
τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί
κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι
και μαγεμένοι πηγαίνουνε να μπουν.
Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς
δεν τους ανοίγει. Ψάχνουνε για το κλειδί.
Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη
και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια
γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.
Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.
Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ
για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.
Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν
από τότε που υπάρχει ο κόσμος
είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια
για ν’ ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.
Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή
(Τα αντικλείδια)
ΑΛΦΕΙΟΣ
Ήταν μεσημέρι κι έπαιζε ακόμη με το ποτάμι
ο ήλιος την έδενε από τα μαλλιά
και το ρόδινο νερό γύρω στα λαγόνια της.
Έβλεπα πως ήμουν το ποτάμι
αλλά γινόμουν άλογο κατεβαίνοντας αφρισμένο
και κείνη διχάλα στη γαλάζια ράχη μου
αντιστεκότανε μαζεύοντας τη δύναμή της
καθώς εμπαίναμε στους ίσκιους
κάτω από τις ιτιές.
Κι εγώ γελούσα
και μη γελάς μου έλεγε
μη γίνεσαι όνειρο, φοβάμαι
σε φοβάμαι.
Από τότε πολλές φορές άκουσα τη φωνή της
ξυπνώντας μέσα σ’ αυτό το φως
μαύρο σαν ένα μελίσσι
που μου έτρωγε τα μάτια.
(Το κατώγι)
Magritte
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ
Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΜΟΥ ΠΛΕΥΡΑ
Με αφορμή κουβέντες των «μεγάλων» για έναν κόσμο που σχετικώς πρόσφατα είχε καταποντισθεί και που αυτοί είχαν γνωρίσει, γεννήθηκε σε ένα πεντάχρονο παιδί ένα αίσθημα, μισό περιέργεια και μισό νοσταλγία, για τη Μικρά Ασία των δικών του από την πλευρά της μητέρας του. Περνώντας από τα ακούσματα στα βιβλία και τα οικογενειακά χαρτιά, η γνώση για τις μικρασιατικές του ρίζες έγινε με τον καιρό πιο στέρεη και πήγε στον χρόνο πιο βαθιά, ώσπου στα δεκαεννέα του αξιώθηκε την πρώτη επίσκεψη στην άλλη πλευρά του Αιγαίου.
https://kaponeditions.gr/Αναζήτηση
Norman MacCaig, Λαθρέμπορος
Κατηγορία: Εξ όνυχος
Norman MacCaigΛαθρέμποροςἈπόδοση: Νατάσα Κεσμέτη Παρατηρεῖστε τον ὅταν ἀνοίγειτίς παραφουσκωμένες του λέξεις – δικαιοσύνη,ἀδελφότητα, ἐλευθερία, διεθνισμός , εἰρήνη,εἰρήνη, εἰρήνη. Κάντε συνήθειό σας*νά μή δίνετε καμιά βάσηστήν...
Γιώργος Παυλόπουλος, Αντικλείδια
Κατηγορία: Εξ όνυχος
Γιώργος Παυλόπουλος Αντικλείδια Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή. Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν τίποτα και προσπερνούνε. Όμως μερικοί κάτι βλέπουν, το μάτι τους...
Δημήτρης Λαμπρέλλης, Η δέηση
Κατηγορία: Εξ όνυχος
Δημήτρης Λαμπρέλλης Η δέηση Αύριο πρέπει οπωσδήποτε να δεηθούμε Να μη πνίξει η λάσπη τα λουλούδια Και στην πλάτη που χαμογελάει Να μη χωθεί εκείνο...
Δύο ποιήματα του Πατρ. Θεοφάνους
Κατηγορία: Εξ όνυχος
Πάτροκλος Θεοφάνους Δύο ποιήματα I Ήταν σίγουρα της Αιγύπτου. Μα δεν θυμόταν: ήταν ιέρεια; Πάντως, τότε τη λάτρευε. Τί ήταν αυτός, όμως; Αν ήταν ιέρεια,...
Νατάσα Κεσμέτη, Στά βράχια
Κατηγορία: Εξ όνυχος
Νατάσας Κεσμέτη Στά βράχια* Φύσαγε ἄγρια. Στά βράχια τά κύματα εἴχανε γεμίσει ὅλες τίς μικρές καί μεγάλες λακκοῦβες νερό. Ἦταν θολό σάν τή μέρα καί...
Τασούλα Καραϊσκάκη, Χωρίς κοινή αντίληψη για το κοινό συμφέρον
Κατηγορία: Εξ όνυχος
Τασούλα Καραϊσκάκη Χωρίς κοινή αντίληψη για το κοινό συμφέρον Eχουμε ευθύνη απέναντι στα κοινά πράγματα. Όμως δεν υπάρχει μια κοινή αντίληψη για το κοινό συμφέρον....
Άγγελος Τερζάκης, Ναύπλιο
Κατηγορία: Εξ όνυχος
Άγγελος Τερζάκης Ναύπλιο Η πατρίδα μου είναι ένα γέρικο πέτρινο λιοντάρι, που βουτάει τα νύχια του στην αφρισμένη θάλασσα του Αργολικού. Κρατάει τα μάτια σφαλιστά,...