ΕΠΟΠΤΕΙΑ
Πολιτισμός
μόρφωση
κοινωνία
Αφιερώματα | Ζώντας ανάμεσα στα ερείπια - 23 Ιανουαρίου 2012 13:11 μμ
John Keats: Σε μιαν Ελληνικήν υδρία
Μετ. Β. Καραμάνος. Από το περ. «Καινούρια Ἐποχή», Ἄνοιξη 1960
[…]
Τοῦτοι ποὺ γιὰ θυσία πᾶν ποιοὶ νὰ ‘ναι; Ὦ Ἱερέα,
σὲ ποιὸ χλωρὸ βωμὸ ὁδηγᾶς αὐτὸ τὸ νιὸ δαμάλι
μὲ τὰ μεταξωτὰ πλευρά, ποὺ ἔχουν στεφάνια βάλει,
ὅπου βογγάει, λὲς μείρεται τὴν ὥρα τὴ μοιραία;
Ποιὰ πόλη σὲ βουνὸ χτιστὴ κὰν σ’ ὄχτο ἢ σ’ ἀκρογιάλι
μ’ ὁλόρτη μιὰν ἀκρόπολη σὲ εἰρηνεμένους τόπους
τὴν ἱερὴ τούτην αὐγὴ στέκει ἄδεια ἀπ’ τοὺς ἀνθρώπους;
Καί, ὦ πόλη, πάντοτε ἡ σιγὴ θὰ σέρνεται ἡ μεγάλη
στοὺς δρόμους σου, μήτε ψυχὴ καμιὰ θὲ νὰ γυρίσει
τὸ πῶς μένεις πανέρημη ποτὲς ν’ ἀνιστορήσει.
Χαῖρε, ἀττικὸν ἐνσάρκωμα! ὡραῖα ἁρμονισμένο
μὲ τῶν μαρμάρινων ἀντρῶν καὶ παρθένων τὴ γέννα
μὲ καλοσκάλιστα κλαδιὰ καὶ χόρτα πατημένα.
Σ’ ἄκρη, σὰν νά ‘σουν τὸ ἄπειρο, στὴ σκέψη σου δὲ βγαίνω,
βουβὴ μορφή. Ἆσμα βοσκοῦ σὲ παγωμένα στήθια!
Τὰ γηρατιὰ τὴ γενιὰ τούτη σὰ φᾶν, θὰ μένεις
καὶ σ’ ἄλλων μέσα συμφορὲς παρηγοριά, σὰν κραίνεις
φίλος πάντα στὸν ἄνθρωπο: «ἡ ὀμορφιὰ εἶναι ἀλήθεια
κ’ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἡ ὀμορφιά». Μονάχα αὐτὸ προκάνει
νὰ μάθει ὁ ἄνθρωπος στὴ γῆς κι αὐτὸ νὰ μάθει φτάνει.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ
Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΜΟΥ ΠΛΕΥΡΑ
Με αφορμή κουβέντες των «μεγάλων» για έναν κόσμο που σχετικώς πρόσφατα είχε καταποντισθεί και που αυτοί είχαν γνωρίσει, γεννήθηκε σε ένα πεντάχρονο παιδί ένα αίσθημα, μισό περιέργεια και μισό νοσταλγία, για τη Μικρά Ασία των δικών του από την πλευρά της μητέρας του. Περνώντας από τα ακούσματα στα βιβλία και τα οικογενειακά χαρτιά, η γνώση για τις μικρασιατικές του ρίζες έγινε με τον καιρό πιο στέρεη και πήγε στον χρόνο πιο βαθιά, ώσπου στα δεκαεννέα του αξιώθηκε την πρώτη επίσκεψη στην άλλη πλευρά του Αιγαίου.
https://kaponeditions.gr/
Αναζήτηση
Γιώργος Σεφέρης: Αργοναύτες
Κατηγορία: Ζώντας ανάμεσα στα ερείπια
Άπό: Ποιήματα, έκδ. ΙΚΑΡΟΣ, 20η ἔκδ,, Άθῆναι 2000 Καὶ ψυχὴ εἰ μέλλει γνώσεσθαι αὐτὴν εἰς ψυχὴν αὐτῇ βλεπτέον: τὸν ξένο καὶ τὸν ἐχθρὸ τὸν...
Γιάννης Ρίτσος: Ποιήματα
Κατηγορία: Ζώντας ανάμεσα στα ερείπια
Γιάννης Ρίτσος, Δελφοί Ποιήματα, Τόμος Δ’, 10η έκδοση, ἐκδ. Κέδρος, Ἀθήνα 1984, σελ. 300. Τί λίγο πού κρατάνε — ὄχι μονάχα οἱ ἀνθρῶποι, μά καί...
Μανουήλ Χρυσολωράς: Επιστολή προς τον Βασιλέα Μανουήλ Β’
Κατηγορία: Ζώντας ανάμεσα στα ερείπια
Αποσπάσματα. Μετάφρασις Π. Κ. Χρήστου, περ. ΕΠΟΠΤΕΙΑ, Φεβρουάριος 1993 5. Ἐγὼ ὅμως ἐνόμιζα ὅτι αὐτὰ ἐλέγονταν ἀπὸ ἐκείνους μὲ μιὰ δόσι ὑπερβολῆς, ἀλλὰ τώρα βλέπω...
Παν. Δρακόπουλος: Το άνοιγμα του χρόνου
Κατηγορία: Ζώντας ανάμεσα στα ερείπια
Το κείμενο αυτό είναι προλογικό σημείωμα στο αφιέρωμα της Εποπτείας ‘Ζώντας ανάμεσα στα ερείπια’. Το ζητούμενο του αφιερώματος είναι η μοίρα των μνημείων. Το προλογικό...
Νίκος Καζαντζάκης: Ξεκίνημα
Κατηγορία: Ζώντας ανάμεσα στα ερείπια
Από το Ταξιδεύοντας (Ὁ Μοριᾶς), ἐκδ. Ἑλ. Καζαντζάκη, Ἀθήνα 1969 Τὸ πρόσωπο τῆς Ἑλλάδας εἶναι ἕνα παλίμψηστο ἀπὸ δώδεκα κύριες ἀπανωτὲς γραφές: Σύγχρονη, τοῦ Εἰκοσιένα,...
Γιάννης Κοντός: Ανασκαφές 1972
Κατηγορία: Ζώντας ανάμεσα στα ερείπια
Από Τά ἀπρόοπτα , ἐκδ. Κέδρος, Ἀθήνα 1975 Οί λέξεις κύλησαν ἀπό τό στόμα. Σβήσανε μές στό σκοτάδι. Κοιτάζεις τήν ἄλλη μεριά τοῦ σήμερα καί...
Ζήσιμος Λορεντζάτος: Ημερολόγιο
Κατηγορία: Ζώντας ανάμεσα στα ερείπια
Ἀθήνα 1951 Κάμιρος! πρόβαλες πεθαμένη κάτω ἀπὸ τὰ χωράφια, λησμονημένη …ἀπ’ ὅλους κι ἀπὸ τὸν Ὅμηρο. Μόνο μιὰ λέξη στὴν Ἰλιάδα… καθὼς λέει ὁ ποιητής,...