Από τη συλλογή Χαῖρε Ποτέ , ἐκδ. Στιγμή, Ἀθήνα 1988
Ἦρθα ἐδῶ νὰ μορφωθῶ ἐρείπια.
Ἀλλὰ ἡ δυνατὴ βροχὴ
μὲ κράτησε μέσα κλεισμένη ἡμιμάθεια.
Ἤθελα νὰ ξαναδῶ τὸν ὡραῖο ἀγωγιάτη
τοῦ ἐκτροχιασμοῦ
θὰ μὲ πέταγε μιὰ στιγμὴ ὡς τὴ σαρκοφάγο
ἔχω νέα νὰ τῆς πῶ.
Ἂς πρόσεχε ὁ Ἡνίοχος. Μποροῦσε νὰ κάνει
τὸν ἁμαξὰ μιᾶς ἄλλης πιὸ ὑπάκουης
ἀνάγκης μας γιὰ ἥλιο ἀφηνιασμένο
μιᾶς ἔντασης λιγότερο ἀμφίθυμης
ἀπ’ ὅσο εἶναι ἡ λάμψη καὶ ἡ θερμότης.
Τὸ φῶς δὲν ὁδηγεῖται ὁδηγεῖ.
Άπό: Ποιήματα, έκδ. ΙΚΑΡΟΣ, 20η ἔκδ,, Άθῆναι 2000 Καὶ ψυχὴ εἰ μέλλει γνώσεσθαι αὐτὴν εἰς ψυχὴν αὐτῇ βλεπτέον: τὸν ξένο καὶ τὸν ἐχθρὸ τὸν...
Γιάννης Ρίτσος, Δελφοί Ποιήματα, Τόμος Δ’, 10η έκδοση, ἐκδ. Κέδρος, Ἀθήνα 1984, σελ. 300. Τί λίγο πού κρατάνε — ὄχι μονάχα οἱ ἀνθρῶποι, μά καί...
Αποσπάσματα. Μετάφρασις Π. Κ. Χρήστου, περ. ΕΠΟΠΤΕΙΑ, Φεβρουάριος 1993 5. Ἐγὼ ὅμως ἐνόμιζα ὅτι αὐτὰ ἐλέγονταν ἀπὸ ἐκείνους μὲ μιὰ δόσι ὑπερβολῆς, ἀλλὰ τώρα βλέπω...
Το κείμενο αυτό είναι προλογικό σημείωμα στο αφιέρωμα της Εποπτείας ‘Ζώντας ανάμεσα στα ερείπια’. Το ζητούμενο του αφιερώματος είναι η μοίρα των μνημείων. Το προλογικό...
Από το Ταξιδεύοντας (Ὁ Μοριᾶς), ἐκδ. Ἑλ. Καζαντζάκη, Ἀθήνα 1969 Τὸ πρόσωπο τῆς Ἑλλάδας εἶναι ἕνα παλίμψηστο ἀπὸ δώδεκα κύριες ἀπανωτὲς γραφές: Σύγχρονη, τοῦ Εἰκοσιένα,...
Από Τά ἀπρόοπτα , ἐκδ. Κέδρος, Ἀθήνα 1975 Οί λέξεις κύλησαν ἀπό τό στόμα. Σβήσανε μές στό σκοτάδι. Κοιτάζεις τήν ἄλλη μεριά τοῦ σήμερα καί...
Ἀθήνα 1951 Κάμιρος! πρόβαλες πεθαμένη κάτω ἀπὸ τὰ χωράφια, λησμονημένη …ἀπ’ ὅλους κι ἀπὸ τὸν Ὅμηρο. Μόνο μιὰ λέξη στὴν Ἰλιάδα… καθὼς λέει ὁ ποιητής,...